Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ύριος
ἔκτισεν ἐκ γῆς ἄνθρωπον καὶ
πάλιν ἀπέστρεψεν αὐτὸν εἰς
αὐτήν. |
Κύριος
ἔπλασε τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου
ἀπὸ τὴν γῆν, καὶ πάλιν
διέταξε νὰ ἐπιστρέψῃ αὐτὸ
εἰς τὴν γῆν.
|
Κύριος
ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὸ
χῶμα τῆς γῆς καὶ διέταξε νὰ
ἐπιστρέψῃ εἰς αὐτήν.
|
2
Ἡμέρας ἀριθμοῦ καὶ καιρὸν
ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς
ἐξουσίαν τῶν ἐπ' αὐτῆς.
|
2
Μετρημένας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς
των ἔδωκεν εἰς τοὺς πρωτοπλάστους.
Ἐχορήγησεν ἐπίσης εἰς αὐτοὺς
τὴν ἐξουσίαν νὰ ἄρχουν εἰς
ὅλα τὰ ζῶα τῆς ξηρᾶς καὶ
τῆς θαλάσσης |
2
Ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ὡρισμένον
ἀριθμὸν ἡμερῶν καὶ χρόνον ζωῆς
μετρημένον καὶ τοὺς ἔδωκεν ἐξουσίαν
ἐπὶ ὅλων τῶν ἐπὶ τῆς
γῆς. |
3
Καθ' ἑαυτοὺς ἐνέδυσεν αὐτοὺς
ἰσχὺν καὶ κατ' εἰκόνα αὐτοῦ
ἐποίησεν αὐτοὺς |
3
Περιέβαλε τὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς
μὲ δύναμιν, τοὺς ἐδημιούργησε
σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικήν του εἰκόνα.
|
3
Καθένα τους περιέβαλε μὲ δύναμιν καὶ τοὺς
ἔπλασε κατ’ εἰκόνα του. |
4
καὶ ἔθηκε τὸν φόβον αὐτοῦ
ἐπὶ πάσης σαρκὸς καὶ κατακυριεύειν
θηρίων καὶ πετεινῶν. |
4
Εἰς ὅλα τὰ δημιουργήματα ἐνέπνευσε
φόβον ἀπέναντι τοῦ ἀνθρώπου,
διὰ νὰ κατεξουσιάζῃ αὐτὸς
εἰς ὅλα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ
καὶ εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.
|
4
Ἐνέβαλε τὸν φόβον τοῦ ἀνθρώπου
εἰς πᾶσαν ζωντανὴν σάρκα, ὥστε νὰ
κυριαρχῇ οὗτος ἐπὶ τῶν θηρίων
καὶ τῶν πετεινῶν. |
5
Ἔλαβον χρῆσιν τῶν πέντε τοῦ
Κυρίου ἐνεργημάτων, ἕκτον δὲ
νοῦν αὐτοῖς ἐδωρήσατο μερίζων
καὶ τὸν ἕβδομον λόγον ἐρμηνέα
τῶν ἐνεργημάτων αὐτοῦ.
|
5
Ἐπῆραν οἱ πρωτόπλαστοι ἀπὸ
τὸν Κύριον τὴν δύναμιν καὶ τὴν
χρῆσιν τῶν πέντε αἰσθήσεων,
ὡς ἕκτον δὲ δῶρον ἐχορήγησεν
εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος τὴν
διάνοιαν. Ἕβδομον δὲ τὸν προφορικὸν
λόγον, διὰ νὰ ἠμποροῦν νὰ
ἐκφράζουν καὶ νὰ ἐρμηνεύουν
τὰς ἐνεργείας καὶ τὰ δημιουργήματα
τοῦ Θεοῦ.
|
5
Οἱ ἄνθρωποι ἔλαβον ἀπὸ τὸν
Κύριον τὴν δύναμιν τῆς χρήσεως τῶν πέντε
αἰσθήσεων, διὰ τῶν ὁποίων κανονίζουν
τὰς διαφόρους ἐνεργείας των, ὡς ἕκτον
δέ, καθὼς ἐμοίραζε τὰ χαρίσματά του,
τοὺς ἐδώρησε τὸν νοῦν καὶ
τὸ λογικόν, καὶ ὡς ἕβδομον χάρισμα
τοὺς ἔδωκε τὸν προφορικὸν λόγον, διὰ
νὰ δίδῃ μὲ αὐτὸν ἐξηγήσεις
διατὶ ἐνεργεῖ οὕτως ἢ ἄλλως.
|
6
Διαβούλιον καὶ γλῶσσαν καὶ ὀφθαλμούς,
ὦτα καὶ καρδίαν ἔδωκε διανοεῖσθαι
αὐτοῖς. |
6
Ἐλευθέραν βούλησιν, γλῶσσαν, ὀφθαλμούς,
αὐτιὰ καὶ καρδίαν ἔδωσεν εἰς
αὐτοὺς ὁ Θεός, διὰ νὰ
σκέπτωνται.
|
6
Ἐλευθέραν βούλησιν καὶ γλῶσσαν καὶ
μάτια, αὐτιὰ καὶ καρδίαν ἔδωκεν ὁ
Θεὸς εἰς αὐτοὺς διὰ νὰ
σκέπτωνται. |
7
Ἐπιστήμην συνέσεως ἐνέπλησεν
αὐτοὺς καὶ ἀγαθὰ καὶ κακὰ
ὑπέδειξεν αὐτοῖς. |
7
Τοὺς ἐγέμισε μὲ γνῶσιν συνέσεως,
ὑπέδειξεν εἰς αὐτοὺς τὰ
καλὰ καὶ τὰ κακά.
|
7
Ἐγέμισεν αὐτοὺς μὲ γνῶσιν πλήρη
συνέσεως καὶ τοὺς ὑπέδειξε διὰ τῆς
συνειδήσεως ποῖα εἶναι τὰ καλὰ καὶ
ποῖα τὰ κακά. |
8
Ἔθηκε τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ
ἔτι τὰς καρδίας αὐτῶν δεῖξαι
αὐτοῖς τὸ μεγαλεῖον τῶν ἔργων
αὐτοῦ, |
8
Ἔθεσε τὸν ὀφθαλμόν του εἰς τὰς
καρδίας των, τοὺς ἔδωσε φῶς νοήσεως,
διὰ νὰ δείξῃ εἰς αὐτούς,
καὶ ἐκεῖνοι νὰ ἴδουν, τὸ
μεγαλεῖον τῶν ἔργων του.
|
8
Ἐνεφύτευσεν εἰς τὰς καρδίας των καὶ
τοὺς ἐπροίκισε μὲ ἠθικὴν διάκρισιν,
διὰ νὰ δεικνύῃ εἰς αὐτοὺς
τὸ μεγαλεῖον τῶν ἔργων του
|
9
καὶ ὄνομα ἁγιασμοῦ αἰνέσουσιν,
|
9
Τοὺς ἔδωσε τὴν δυνατότητα νὰ
ὑμνολογοῦν καὶ νὰ ἁγιάζουν
τὸ Ὄνομά του
|
9
οὕτως, ὥστε νὰ δοξολογοῦν τὸ
ἅγιον Ὄνομά του |
10
ἵνα διηγῶνται τὰ μεγαλεῖα τῶν
ἔργων αὐτοῦ. |
10
καὶ νὰ διηγοῦνται τὰ μεγαλεῖα
τῶν ἔργων του. |
10
καὶ νὰ διακηρύττουν τὰ μεγαλεῖα τῶν
ἔργων του. |
11
Προσέθηκεν αὐτοῖς ἐπιστήμην
καὶ νόμον ζωῆς ἐκληροδότησεν
αὐτοῖς. |
11
Προσέθεσεν εἰς αὐτοὺς γνῶσιν
καὶ σοφίαν, τοὺς ἐκληροδότησε
τὸν νόμον τῆς ζωῆς,
|
11
Ἐπὶ πλέον ἐπρόσθεσεν εἰς αὐτοὺς
ἀνωτέραν γνῶσιν καὶ σοφίαν, καὶ Νόμον,
ποὺ χαρίζει τὴν πραγματικὴν καὶ αἰωνίαν
ζωήν, τοὺς ἔδωκεν ὡς κληρονομίαν.
|
12
Διαθήκην αἰῶνος ἔστησε μετ' αὐτῶν
καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ ὑπέδειξεν
αὐτοῖς. |
12
συνῆψε μαζῆ των αἰωνίαν διαθήκην
καὶ ὑπέδειξεν εἰς αὐτοὺς
τὰς ἐντολάς του.
|
12
Συνῆψε μαζί τους Διαθήκην καὶ συμφωνίαν
αἰώνιον καὶ ὑπέδειξεν εἰς αὐτοὺς
τὰς ἐντολάς του. |
13
Μεγαλεῖον δόξης εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ
αὐτῶν, καὶ δόξαν φωνῆς αὐτῶν
ἤκουσε τὸ οὖς αὐτῶν.
|
13
Μεγαλεῖον δόξης εἶδαν τὰ μάτια
των καὶ τὴν ἔνδοξον φωνήν του ἤκουσαν
τὰ αὐτιά των.
|
13
Τὰ μάτια των εἶδαν τὸ μεγαλεῖον τῆς
δόξης του καὶ τὰ αὐτιά των ἤκουσαν
τὴν δοξασμένην φωνήν του. |
14
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· προσέχετε
ἀπὸ παντὸς ἀδίκου· καὶ
ἐνετείλατο αὐτοῖς ἑκάστῳ
περὶ τοῦ πλησίον. |
14
Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· <προσέχετε
ἀπὸ κάθε ἀδικίαν>. Ἔδωσεν
εἰς τὸν καθένα των ἐντολὰς σχετικῶς
μὲ τὴν συμπεριφοράν του ἀπέναντι
τοῦ πλησίον του.
|
14
Καὶ τοὺς εἶπε· προσέχετε ἀπὸ
κάθε ἀδικίαν καὶ εἰς τὸν καθένα των
ἔδωκεν ἐντολὰς ἐν σχέσει πρὸς
τὸν πλησίον του. |
15
Αἱ ὁδοὶ αὐτῶν ἐναντίον
αὐτοῦ διαπαντός, οὐ κρυβήσονται
ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
|
15
Οἱ δρόμοι καὶ οἱ τρόποι τῆς
ζωῆς των εὑρίσκονται πάντοτε ἐνώπιόν
του. Δὲν θὰ ἠμπορέσουν νὰ ἀποκρυβοῦν
ἀπὸ τὰ μάτια του.
|
15
Ἡ συμπεριφορά των καὶ οἱ τρόποι τῆς
ζωῆς των εἶναι πάντοτε ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ· δὲν θὰ κρυφθοῦν ἀπὸ
τοὺς ὀφθαλμούς του. |
17
Ἑκάστῳ ἔθνει κατέστησεν ἡγούμενον,
καὶ μερὶς Κυρίου Ἰσραήλ ἐστιν.
|
17
Εἰς κάθε ἄλλο ἔθνος ἐγκατέστησεν
ὁ Θεὸς ἄρχοντα. Ἄρχων καὶ κληρονομία
ὅμως τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι ὁ
Κύριος. |
17
Εἰς κάθε ἔθνος ἐγκατέστησεν ἀρχηγόν,
καὶ ἰδιαίτερον ἐκλεκτὸν μερίδιον τοῦ
Κυρίου εἶναι ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός.
|
19
Ἅπαντα τὰ ἔργα αὐτῶν ὡς
ὁ ἥλιος ἐναντίον αὐτοῦ,
καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ
ἐνδελεχεῖς ἐπὶ τὰς ὁδοὺς
αὐτῶν.
|
19
Ὅλα τὰ ἔργα αὐτῶν εἶναι
ἐνώπιόν του φανερὰ ὅπως ὁ
ἥλιος, καὶ τὰ μάτια του συνεχῶς
εἰς τὰς πορείας τῆς ζωῆς των.
|
19
Ὅλα τὰ ἔργα των εἶναι ὁλοφάνερα
σὰν τὸν ἥλιον ἐνώπιόν Του, καὶ
τὰ μάτια Του παρατηροῦν ἀδιακόπως
πῶς πορεύονται καὶ ποία εἶναι ἡ διαγωγή
των. |
20
Οὐκ ἐκρύβησαν αἱ ἀδικίαι
αὐτῶν ἀπ' αὐτοῦ, καὶ πᾶσαι
αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν ἔναντι
Κυρίου. |
20
Δὲν ἀπεκρύβησαν οὔτε ἀποκρύπτονται
αἱ ἀδικίαι των ἀπὸ αὐτὸν
καὶ ὅλαι αἱ ἁμαρτίαι των εὑρίσκονται
πάντοτε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
|
20
Δὲν παρέμειναν κρυμμέναι αἱ ἀδικίαι των
ἀπὸ Αὐτὸν καὶ ὅλαι αἱ
ἁμαρτίαι των εἶναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου
καὶ τὰς βλέπει. |
22
Ἐλεημοσύνη ἀνδρὸς ὡς σφραγὶς
μετ' αὐτοῦ, καὶ χάριν ἀνθρώπου
ὡς κόρην συντηρήσει. |
22
Κάθε ἐλεημοσύνη ἀνθρώπου εἶναι
δι' αὐτὸν ὡς μία σφραγίς. Προσέχει
δὲ καὶ διαφυλάττει ἐλεημοσύνην
ἀνθρώπου ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ.
|
22
Ἡ ἐλεημοσύνη, εἰς τὴν ὁποίαν
θὰ προβῇ ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος, εἶναι
σὰν σφραγῖδα ἀνεξάλειπτος, ποὺ
τὴν φέρει πάντοτε μαζί του. Τὴν δὲ
εὐεργεσίαν καὶ γενναιοδωρίαν, εἰς τὴν
ὁποίαν θὰ προβῇ ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος,
θὰ τὴν διατηρήσῃ ὁ Κύριος σὰν
κόρην ὀφθαλμοῦ. |
23
Μετὰ ταῦτα ἐξαναστήσεται καὶ
ἀνταποδώσει αὐτοῖς καὶ τὸ
ἀνταπόδομα αὐτῶν εἰς κεφαλὴν
αὐτῶν ἀποδώσει·
|
23
Ἔπειτα θὰ ἐξεγερθῇ ὁ Κύριος
καὶ θὰ ἀποδώσῃ εἰς αὐτούς,
ποὺ διαπράττουν ἀδικίας, τὸ
δίκαιον ἀνταπόδομα. Εἰς τὸ κεφάλι
των θὰ ἀνταποδώσῃ τὰς ἀδικίας,
τὰς ὁποίας διέπραξαν.
|
23
Καὶ ἔπειτα, εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν,
θὰ σηκωθῇ ὁ Θεὸς διὰ νὰ
κρίνῃ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ θὰ
ἀποδώσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν
δικαίαν ἀνταπόδοσιν καὶ θὰ ἀνταποδώσῃ
ρίπτων εἰς τὰς κεφαλὰς τῶν ἀσεβῶν
τὴν τιμωρίαν ποὺ τοὺς ἀξίζει.
|
24
πλὴν μετανοοῦσιν ἔδωκεν ἐπάνοδον
καὶ παρεκάλεσεν ἐκλεῖποντας ὑπομονήν.
|
24
Ἀλλὰ εἰς τοὺς μετανοοῦντας ἔδωσε
τὸ δικαίωμα καὶ τὴν δυνατότητα
ἐπιστροφῆς, τους δὲ λιποψυχοῦντας
τοὺς παρηγόρησε καὶ τοὺς ἐνίσχυσε,
ὥστε νὰ ὑπομένουν.
|
24
Εἰς ἐκείνους ὅμως, οἱ ὁποῖοι
μετανοοῦν, ἔδωκεν ὁ Κύριος ἐπάνοδον
καὶ ἐπιστροφὴν καὶ παρηγόρησεν ἐκείνους,
ποὺ ἔχασαν τὴν ὑπομονὴν καὶ
τὸ θάρρος των. |
25
Ἐπίστρεφε ἐπὶ Κύριον καὶ
ἀπόλειπε ἁμαρτίας, δεήθητι κατὰ
πρόσωπον καὶ σμίκρυνον πρόσκομμα.
|
25
Γύρισε λοιπόν, ὦ ἁμαρτωλέ, καὶ
ἔλα πρὸς τὸν Κύριον. Ἀπαρνήσου
καὶ ἄφησε τὰς ἁμαρτίας, παρακάλεσέ
τον προσωπικῶς καὶ λιγόστεψε τὰς παραβάσεις
σου, αἱ ὀποῖαι παρεντίθενται πρόσκομμα
μεταξύ σου καὶ τοῦ Κυρίου.
|
25
Ἐπίστρεψε διὰ μετανοίας εἰς τὸν
Κύριον καὶ παῦσε νὰ ἁμαρτάνῃς.
Δεήθητι ἐνώπιον τοῦ προσώπου του καὶ ἐλάττωσε
κάθε ἐμπόδιον τῆς σωτηρίας σου.
|
26
Ἐπάναγε ἐπὶ Ὕψιστον καὶ
ἀπόστρεφε ἀπὸ ἀδικίας,
καὶ σφόδρα μίσησον βδέλυγμα.
|
26
Ἐπάνελθε πρὸς τὸν ὕψιστον Θεόν.
Ἀπομακρύνσου ἀπὸ κάθε ἀδικίαν,
μίσησε μὲ ὅλην σου τὴν καρδία
αὐτά, ποὺ εἶναι βδελυρὰ καὶ
μισητὰ διὰ τὸν Κύριον.
|
26
Γύριζε πάλιν διὰ τῆς μετανοίας πλησίον τοῦ
Ὑψίστου καὶ φεῦγε μακρὰν ἀπὸ
κάθε ἀδικίαν καὶ μίσησε μὲ ὅλην σου
τὴν δύναμιν κάθε σιχαμερὴ πρᾶξιν.
|
27
Ὑψίστῳ τίς αἰνέσει ἐν
ᾅδου ἀντὶ ζώντων καὶ διδόντων
ἀνθομολόγησιν; |
27
Ποιὸς θὰ δοξολογήσῃ κάτω εἰς
τὸν ᾅδην τὸν Κύριον ἀντὶ
ἐκείνων, ποὺ ζοῦν εἰς τὴν
γῆν, ζοῦν καὶ ἀναπέμπουν δοξολογίαν
πρὸς αὐτόν;
|
27
Ποῖος θὰ ἀνυμνήσῃ καὶ θὰ
δοξολογήσῃ εἰς τὸν Ἅδην τὸν
Ὕψιστον ἀντὶ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι
ζοῦν καὶ οἱ ὁποῖοι, ἐφ’
ὅσον ζοῦν, δύνανται νὰ προσφέρουν δοξολογίαν
εἰς Αὐτόν; |
28
Ἀπὸ νεκροῦ ὡς μηδὲ ὄντος
ἀπόλλυται ἐξομολόγησις· ζῶν
καὶ ὑγιὴς αἰνέσει τὸν
Κύριον. |
28
Ἀπὸ τὸν νεκρόν, ὡς ἐὰν
πλέον δὲν ὑπάρχῃ, χάνεται
κάθε δοξολογία πρὸς τὸν Κύριον.
Ὁ ζῶν καὶ ὁ ὑγιὴς ἄνθρωπος
θὰ ὑμνολογήσῃ τὸν Κύριον.
|
28
Ἀπὸ τὸν νεκρόν, ἐπειδὴ οὗτος
δὲν εἶναι πλέον ζωντανὸς ἐπὶ
τῆς γῆς, ἀχάθη ἡ δοξολογία πρὸς
τὸν Θεόν. Ὁ ζωντανὸς καὶ ὑγιὴς
θὰ δοξάσῃ τὸν Θεόν. |
29
Ὡς μεγάλη ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ
Κυρίου καὶ ἐξιλασμὸς τοῖς ἐπιστρέφουσιν
ἐπ' αὐτόν. |
29
Πόσον μέγα εἶναι τὸ ἔλεος τοῦ
Κυρίου! Ἡ ἐξιλέωσις καὶ ἡ
ἄφεσις, τὴν ὁποίαν προσφέρει
πρὸς ἐκείνους, ποὺ ἐπιστρέφουν
εἰς αὐτόν!
|
29
Πόσον μεγάλη εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία καὶ
τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ ἡ συγχώρησις
δι’ ὅσους μετανοοῦν καὶ ἐπιστρέψουν
εἰς Αὐτόν! |
30
Οὐ γὰρ δύναται πάντα εἶναι ἐν
ἀνθρώποις, ὅτι οὐκ ἀθάνατος
υἱὸς ἀνθρώπου.
|
30
Διότι δὲν εἶναι ὅλα δυνατὰ καὶ
κατορθωτὰ ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων.
Κανεὶς ἄνθρωπος, κανεὶς γεννητὸς γυναικῶν
δὲν εἶναι ἀθάνατος.
|
30
Καταφαίνεται δὲ ὁ πλοῦτος οὗτος τοῦ
θείου ἐλέους πρὸς τοὺς ἀνθρώπους·
διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εὑρίσκωνται
ὅλα εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ δὲν
εἶναι ἀθάνατος κάθε ἀπόγονος ἀνθρώπου,
ἀλλ' εἶναι φθαρτὸς καὶ ἀτελής.
|
31
Τὸ φωτεινότερον ἡλίου; Καὶ τοῦτο
ἐκλείπει· καὶ πονηρὸς ἐνθυμηθήσεται
σάρκα καὶ αἷμα. |
31
Ποῖον ἄλλο κτίσμα εἶναι φωτεινότερον
ἀπὸ τὸν ἥλιον; Καὶ ὅμως
καὶ ὁ ἴδιος ἐξαφανίζεται μὲ
τὴν δύσιν του. Ἔτσι ἐκλείπει
καὶ ὁ ἁμαρτωλός, ὁ ὁποῖος
ἔχει πάντοτε εἰς τὸν νοῦν καὶ
τὴν καρδίαν του ἁμαρτωλὰς καταστάσεις
καὶ πράξεις σαρκὸς καὶ αἵματος.
|
31
Ποῖον ἄλλο κτίσμα εἶναι φωτεινότερον καὶ
λαμπρότερον ἀπὸ τὸν ἥλιον; Καὶ
ὅμως καὶ αὐτὸ χάνεται καὶ ὑφίσταται
ἔκλειψιν. Καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος,
ποὺ μόνον σαρκικὰ καὶ μάταια θὰ σκέπτεται
καὶ θὰ ἐπιθυμῇ, πόσῳ μᾶλλον
θὰ ἐκλείψῃ; |
32
Δύναμιν ὕψους οὐρανοῦ αὐτὸς
ἐπισκέπτεται, καὶ οἱ ἄνθρωποι
πάντες γῆ καὶ σποδός. |
32
Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ὁ
ὁποῖος ἐπιβλέπει τὰς ἐν
ὑψηλοῖς οὐρανίους στρατιάς,
ὅλοι δὲ οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι
παρὰ χῶμα καὶ στάκτη. |
32
Τὰ ἄστρα, ποὺ εἶναι ἡ δύναμις
καὶ σὰν συντεταγμένος στρατὸς τοῦ
οὐρανοῦ, Αὐτὸς τὰ παρακολουθεῖ
καὶ τὰ ἐπιβλέπει· πόσῳ
μᾶλλον τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι
χῶμα καὶ στάκτη. |