Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αυρίαμα
ὕψους στερέωμα καθαριότητος, εἶδος
οὐρανοῦ ἐν ὁράματι δόξης.
|
μεγαλοπρέπεια
τοῦ ὕψους, ἡ καθαρότης καὶ διαφάνεια
τοῦ οὐρανίου στερεώματος, ἡ
ἐμφάνισις τοῦ οὐρανοῦ εἰς
ὅλην τὴν θαυμαστὴν δόξαν του εἶναι
καταπληκτικὸν θέαμα.
|
περήφανον
καὶ μεγαλοπρεπὲς ὕψος εἶναι τὸ
κατακάθαρον στερέωμα, ἡ ὅλη ὄψις τοῦ
οὐρανοῦ εἶναι θέαμα λαμπρόν, πλῆρες
δόξης. |
2
Ἥλιος ἐν ὀπτασίᾳ διαγγέλλων
ἐν ἐξόδῳ, σκεῦος θαυμαστόν,
ἔργον Ὑψίστου. |
2
Ὁ ἥλιος, ἀμέσως μόλις μετὰ
τὴν ἀνατολήν του ἐμφανισθῇ,
διαγγέλλει τὴν μεγαλοπρέπειαν τοῦ
Θεοῦ. Εἶναι θαυμαστὸν δημιούργημα,
ἔργον τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ.
|
2
Ὁ ἥλιος, εὐθὺς ὡς ἐμφανίσθη,
ἐξαγγέλλει καὶ διακηρύττει κατὰ τὴν
ἔξοδον καὶ ἀνατολήν του, ποῖον θαυμαστὸν
κατασκεύασμα εἶναι τὸ ἔργον τοῦ Ὑψίστου.
|
3
Ἐν μεσημβρίᾳ αὐτοῦ ἀναξηραίνει
χώραν, καὶ ἐναντίον καύματος
αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται;
|
3
Αὐτὸς κατὰ τὴν μεσημβρίαν ξηραίνει
τὴν χώραν· ἐναντίον δὲ
τῆς θερμότητός του ποιὸς εἶναι
δυνατὸν νὰ ἀντισταθῇ;
|
3
Κατὰ τὴν μεσημβρίαν του ξηραίνει τὸν τόπον
καὶ τὴν ὕπαιθρον, ἐνώπιον δὲ
τῆς θερμότητος καὶ τοῦ καψίματός του ποῖος
δύναται νὰ ἀνθέξῃ καὶ νὰ ἀντισταθῇ;
|
4
Κάμινον φυσῶν ἐν ἔργοις καύματος,
τριπλασίως ἥλιος ἐκκαίων ὄρη·
ἀτμίδας πυρώδεις ἐκφυσῶν καὶ
ἐκλάμπων ἀκτῖνας ἀμαυροῖ
ὀφθαλμούς. |
4
Ὁ τεχνίτης φυσᾷ τὴν κάμινον
τοῦ πυρὸς διὰ τὰ ἔργα του. Ὁ
ἥλιος ὅμως πολλαπλασίως θερμὸς καίει
ὄρη, κάμνει νὰ ἀναδίδωνται πυρώδεις
ἀτμοί. Ἐκτοξεύων δὲ τὰς
ὁλολάμπρους ἀκτῖνας του θαμβώνει
τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων.
|
4
Σὰν ἐργάτης, ποὺ φυσᾷ καὶ πυρώνει
τὸ καμίνι, ὅταν εἰς αὐτὸ ἐκτελῇ
ἔργα τῆς φωτιᾶς καὶ τῆς ὑψηλῆς
θερμότητος, τριπλασίως ὁ ἥλιος καίει τὰ
βουνὰ ἐκπέμπει ἐξατμίσεις πυρωμένας καὶ
ἐξαποστέλλων λαμπρὰς ἀκτῖνας τυφλώνει
τὰ μάτια. |
5
Μέγας Κύριος ὁ ποιήσας αὐτόν,
καὶ ἐν λόγοις αὐτοῦ κατέσπευσε
πορείαν. |
5
Μέγας εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος
ἐδημιούργησε τὸν ἥλιον. Ὁ δὲ
ἥλιος, ὑπακούων εἰς τὰς διαταγὰς
τοῦ δημιουργοῦ, ἀκολουθεῖ πιστῶς
τὴν διατεταγμένην πορείαν του.
|
5
Μέγας εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος
ἐποίησεν αὐτόν, καὶ κατὰ τὰ
προστάγματα Αὐτοῦ τρέχει οὗτος ἐξ
ἀρχῆς τὴν πορείαν του.
|
-6
Καὶ ἡ σελήνη ἐν πᾶσιν εἰς
καιρὸν αὐτῆς, ἀνάδειξιν χρόνων
καὶ σημεῖον αἰῶνος. |
6
Καὶ ἡ σελήνη εἰς ὅλα καὶ
εἰς ὅλας τὰς ὥρας της πάντοτε
ἀκριβὴς δεικνύει τὰς ἐποχὰς
τοῦ ἔτους καὶ εἶναι αἰώνιον
σημεῖον. |
6
Καὶ ἡ σελήνη μεταξὺ ὅλων ἀκριβὴς
εἰς τὸν κατάλληλον καὶ προσδιωρισμένον εἰς
αὐτὴν καιρόν, διὰ νὰ δεικνύῃ
τὴν εἴσοδον τῶν νέων ἐποχῶν
καὶ ἐτῶν καὶ νὰ εἶναι
σημεῖον αἰώνιον. |
7
Ἀπὸ σελήνης σημεῖον ἑορτῆς,
φωστὴρ μειούμενος ἐπὶ συντελείας.
|
7
Ἀπὸ τὴν σελήνην καθορίζονται
αἱ ἡμέραι τῶν ἑορτῶν.
Εἶναι φωστήρ, τοῦ ὁποίου τὸ
φῶς μὲ τὴν πάροδον τῶν ἡμερῶν
ὀλιγοστεύει μέχρι πλήρους ἐκλείψεως.
|
7
Ἀπὸ τὴν σελήνην ἔρχεται τὸ σημεῖον
τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, τῆς νουμηνίας
καὶ τῶν ἄλλων ἑορτῶν, ἀπὸ
τὸν φωστῆρα αὐτὸν τῆς νυκτός,
ποὺ μειοῦται καὶ ὀλιγοστεύει μέχρι
τοῦ νὰ ἐξαφανίζεται. |
8
Μὴν κατὰ τὸ ὅνομα αὐτῆς
ἐστιν, αὐξανομένη θαυμαστῶς ἐν
ἀλλοιώσει, σκεῦος παρεμβολῶν ἐν
ὕψει, ἐν στερώματι οὐρανοῦ ἐκλάμπων.
|
8
Χάρις εἰς αὐτὴν διακρίνεται
ὁ ἕνας μῆνας ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Αὐξάνεται κατὰ τρόπον θαυμαστὸν
εἰς τὰς διαφόρους φάσεις της. Εἶναι
φωτεινὸν ἀντικείμενον ἀνάμεσα
εἰς τὰς στρατιὰς τῶν ἀστέρων,
ἐκλάμπουσα εἰς τὸ στερέωμα τοῦ
οὐρανοῦ. |
8
Ἀπὸ αὐτὴν ὁ κάθε μῆνας
λαμβάνει τὸ ὄνομά του. Αὐξάνει καὶ
μεγαλώνει κατὰ τρόπον θαυμαστὸν κατὰ τὰς
διαφόρους μεταβολὰς καὶ ἀλλοιώσεις της·
εἶναι ὡσὰν φανὸς φωτίζων στρατεύματα
εἰς τὰ ὕψη καὶ λάμπων εἰς τὸ
στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ.
|
9
Κάλλος οὐρανοῦ, δόξα ἄστρων,
κόσμος φωτίζων ἐν ὑψίστοις Κυρίου·
|
9
Ὀμορφιὰ τοῦ οὐρανοῦ εἶναι
ἡ λαμπρότης τῶν ἀστέρων·
ὁλόφωτα κοσμήματα, ποὺ φωτίζουν
τὰ οὐράνια ὄψη τοῦ Κυρίου.
|
9
Ἡ λάμψις τῶν ἀστέρων εἶναι τὸ
κάλλος καὶ ἡ εὐμορφία τοῦ οὐρανοῦ·
εἶναι ὁ στολισμός, ποὺ φωτίζει τὰ
πιὸ ὑψηλὰ μέρη τοῦ Κυρίου.
|
10
ἐν λόγοις ἁγίου στήσονται κατὰ
κρίμα καὶ οὐ μὴ ἐκλυθῶσιν
ἐν φυλακαῖς αὐτῶν. |
10
Διὰ τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου
Θεοῦ ὑπάρχουν εἰς τὰς θέσεις
των οἱ ἀστέρες, σύμφωνα μὲ τὴν
διαταγὴν ποὺ ἔλαβαν, καὶ ποτὲ
δὲν θὰ παραλύσουν ἀπὸ κόπον
ἐν τῇ ἐκπληρώσει τῆς ἀποστολῆς
των. |
10
Σύμφωνα μὲ τοὺς προστακτικοὺς λόγους τοῦ
Ἁγίου στέκονται ὁ καθένας των εἰς τὴν
θέσιν των κατὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ
καὶ δὲν θὰ χαλαρωθοῦν οὐδὲ
θὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὰ ὅρια, τὰ
ὁποῖα ὡς φύλακες ἐτάχθησαν νὰ
φρουροῦν. |
11
Ἰδὲ τόξον καὶ εὐλόγησον
τὸν ποιήσαντα αὐτό, σφόδρα ὡραῖον
ἐν τῷ αὐγάσματι αὐτοῦ·
|
11
Παρατήρησε τὸ οὐράνιον τόξον
καὶ δοξολόγησε τὸν Δημιουργόν του,
διότι εἶναι καταπληκτικῶς ὡραῖον
μὲ τὴν λαμπράν του ἐμφάνισιν.
|
11
Κύτταξε τὸ οὐράνιον τόξον καὶ δοξολόγησε
Ἐκεῖνον, Ὅστις ἐποίησεν αὐτό·
εἶναι πάρα πολὺ ὡραῖον κατὰ
τὴν μεγαλοπρεπῆ λάμψιν του.
|
12
ἐγύρωσεν οὐρανὸν ἐν κυκλώσει
δόξης, χεῖρες Ὑψίστου ἐτάνυσαν
αὐτό. |
12
Ὁλόγυρα περικλείει τὸν οὐρανὸν
μὲ τὸν φωτεινόν του κύκλον· αἱ
χεῖρες τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ τὸ
ἔχουν τεντώσει. |
12
Περιβάλλει τριγύρω τὸν οὐρανὸν μὲ
κύκλον δόξης· αἱ χεῖρες τοῦ Ὑψίστου
τὸ ἐτέντωσαν ἐπὶ τοῦ οὐρανίου
θόλου. |
-13
Προστάγματι αὐτοῦ κατέσπευσε χιόνα
καὶ ταχύνει ἀστραπὰς κρίματος
αὐτοῦ. |
13
Διὰ τῆς προσταγῆς τοῦ Κυρίου
πίπτει τὸ χιόνι εἰς τὴν γῆν.
Ὁ Κύριος ἀποστέλλει τὰς ταχείας
ἀστραπὰς εἰς τιμωρίαν τῶν παρανόμων
καὶ πρὸς ἐκτέλεσιν τῶν δικαίων
ἀποφάσεών του.
|
13
Διὰ τοῦ προστάγματός του ἔρχεται γρήγορα
τὸ χιόνι καὶ ἐπιταχύνει τὰς ἀστραπὰς
κατὰ τὴν κρίσιν καὶ ἀπόφασιν Αὐτοῦ.
|
14
Διὰ τοῦτο ἠνεῴχθησαν θησαυροί,
καὶ ἐξέστησαν νεφέλαι ὡς πετεινά·
|
14
Μὲ τὸ πρόσταγμά του ἤνοιξαν
τὰ θησαυροφυλάκια τοῦ οὐρανοῦ
καὶ ὡσὰν πτηνὰ ἐπέταξαν
αἱ νεφέλαι.
|
14
Διὰ τοῦτο ἠνοίχθησαν τὰ θησαυροφυλάκια
τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐπέταξαν τὰ
σύννεφα σὰν πουλιά. |
15
ἐν μεγαλείῳ αὐτοῦ ἴσχυσε
νεφέλας, καὶ διεθρύβησαν λίθοι χαλάζης·
|
15
Διὰ τῆς μεγαλειώδους δυνάμεώς
του πυκνώνει τὰς νεφέλας καὶ ἡ
χάλαζα πίπτει κάτω σὰν θρύμματα
λίθων. |
15
Διὰ τοῦ μεγαλείου του δυναμώνει καὶ δίδει
δύναμιν εἰς τὰ συννεφα, καὶ ἡ χάλαζα
πίπτει εἰς μέγεθος τριμμένων λίθων.
|
16
καὶ ἐν ὀπτασίαις αὐτοῦ
σαλευθήσεται ὄρη, ἐν θελήματι πνεύσεται
νότος. |
16
Μὲ τὰς ἐμφανίσεις αὐτοῦ
σαλεύονται τὰ ὄρη καὶ μὲ τὸ
θέλημά του πνέει ὁ νότιος ἄνεμος.
|
16
Καὶ ἅμα τῇ ἐμφανίσει του θὰ
σαλευθοῦν τὰ ὅρη, καὶ μὲ τὸ
θέλημά του θὰ φυσήξῃ ὁ νότιος ἄνεμος,
ποὺ φέρει τὴν βροχήν. |
17
Φωνὴ βροντῆς αὐτοῦ ὠδίνησε
γῆν καὶ καταιγὶς Βορέου καὶ
συστροφὴ πνεύματος. |
17
Ἡ φωνὴ τῆς βροντῆς τοῦ προκαλεῖ
ὠδῖνας τοκετοῦ εἰς τὴν γῆν.
Ἔρχεται ἀπὸ τὸν βορρᾶν καταιγίς
καὶ ἀνεμοστρόβιλος.
|
17
Ἡ φωνὴ τῆς βροντῆς τοῦ προκαλεῖ
ὠδῖνας εἰς τὴν γῆν καὶ
ἔρχεται καταιγὶς ἀπὸ τὸν Βορρᾶν
καὶ στρόβιλοι ἀνέμου καὶ κυκλῶνες.
|
18
Ὡς πετεινὰ καθιπτάμενα πάσσει χιόνα,
καὶ ὡς ἀκρὶς καταλύουσα ἡ
κατάβασις αὐτῆς· κάλλος λευκότητας
αὐτῆς ἐκθαυμάσει ὀφθαλμός,
καὶ ἐπὶ τοῦ ὑετοῦ αὐτῆς
ἐκστήσεται καρδία. |
18
Σκορπίζει καὶ ἀποθέτει τὸ χιόνι
εἰς τὴν γῆν, ὡσὰν πτηνὰ
ποὺ πετῶντα καταβαίνουν. Κατεβαίνουν
αἱ νιφάδες τοῦ χιονιοῦ, ὡσὰν
τὶς ἀκρίδες ποὺ καλύπτουν τὴν
γῆν. Τὸ κάλλος τῆς λευκότητός
της θαμβώνει τὰ μάτια καὶ ἡ
καρδία τοῦ ἀνθρώπου καταπλήσσεται,
καθὼς τὴν βλέπει, ὡσὰν βροχὴ
νὰ πίπτῃ.
|
18
Σὰν πουλιά, ποὺ κατεβαίνουν πετούμενα, πασπαλίζει
τὸ χιόνι, καὶ ἡ πτῶσις του πρὸς
τὴν γῆν ὁμοιάζει πρὸς τὴν ἀκρίδα,
ὅταν κατὰ σμήνη μεταναστεύοντα προσγειούνται.
Ἡ εὐμορφία τῆς λευκότητός του προκαλεῖ
τὸν θαυμασμὸν τοῦ ὀφθαλμοῦ,
καὶ ὅταν πίπτῃ σὰν βροχή, θὰ
καταπλαγῇ ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου.
|
19
Καὶ πάχνην ὡς ἅλα ἐπὶ
γῆς χέει, καὶ παγεῖσα γίνεται
σκολόπων ἄκρα. |
19
Χύνει τὴν πάχνην ἐπάνω εἰς
τὴν γῆν ὡσὰν ἁλάτι·
καὶ ὅταν αὐτὴ παγώσῃ,
γίνεται ὡσὰν τὰς αἰχμὰς
τῶν ἀκανθῶν.
|
19
Καὶ τὴν πάχνην χύνει εἰς τὴν γῆν
σὰν ἁλάτι, καὶ ὅταν πήξῃ αὐτή,
γίνεται ὅπως αἱ αἰχμαὶ ἀκανθῶν.
|
20
Ψυχρὸς ἄνεμος Βορέης πνεύσει, καὶ
παγήσεται κρύσταλλος ἐφ' ὕδατος·
ἐπὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατος καταλύσει,
καὶ ὡς θώρακα ἐνδύεται τὸ
ὕδωρ. |
20
Θὰ πνεύσῃ κατόπιν παγωμένος
βορηᾶς, θὰ πήξῃ τὸ νερὸ
καὶ θὰ γίνῃ κρύσταλλος. Ὁ
πάγος ἐκτείνεται παντοῦ, ὅπου
ὑπάρχουν ὕδατα, καὶ καλύπτει
τὸ νερὸ ὡσὰν μὲ θώρακα.
|
20
Θὰ πνεύσῃ ψυχρὸς βόρειος ἄνεμος καὶ
θὰ πήξῃ κρύσταλλον ἐπὶ τοῦ νεροῦ.
Θὰ σταματήσῃ εἰς κάθε συσσωρευμένην ποσότητα
νεροῦ, καὶ θὰ ἐνδυθῇ τὸ
νερὸ σὰν θώρακα τὸν πάγον.
|
21
Καταφάγεται ὄρη καὶ ἔρημον ἐκκαύσει
καὶ ἀποσβέσει χλόην ὡς πῦρ.
|
21
Κατατρώγει ὁ πάγος τὰ ὄρη, καίει
τὴν ἔρημον, καὶ ὡσὰν φωτιὰ
κατακαίει τὴν χλόην.
|
21
Ὁ ἄνεμος θὰ καταφάγῃ βουνὰ καὶ
θὰ κατακαυάσῃ τὴν ἔρημον καὶ
θὰ ἐξαφανίσῃ τελείως τὴν χλόην σὰν
φωτιά. |
22
Ἴασις πάντων κατὰ σπουδὴν ὁμίχλη,
δρόσος ἀπαντῶσα ἀπὸ καύσωνος
ἱλαρώσει. |
22
Ταχεῖα θεραπεία ἀπὸ ὅλας τὰς
βλάβας τοῦ πάγου εἶναι τὰ νέφη,
ἡ δὲ δροσιὰ ἔπειτα ἀπὸ
τὸ καῦμα δίδει ἄνεσιν.
|
22
Ἡ θεραπεία ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶν
εἶναι ὁμίχλη, ποὺ ἔρχεται γρήγορα·
ἡ δροσιά, ἡ ἐρχομένη μετὰ τὸν
καύσωνα, θὰ παράσχῃ εὐχαρίστησιν καὶ
ἱλαρότητα. |
-23
Λογισμῷ αὐτοῦ ἐκόπασεν ἄβυσσον,
καὶ ἐφύτευσεν ἐν αὐτῇ
νήσους. |
23
Σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιόν του ὁ
Θεὸς ἐδάμασε τὴν θάλασσαν καὶ
ἐφύτευσεν ἐντὸς αὐτῆς
νήσους. |
23
Μὲ μόνην τὴν σκέψιν του κατεπράϋνε καὶ ἐγαλήνευσε
τὴν ἄβυσσον τῆς θαλάσσης καὶ ἐφύτευσεν
αὐτὴν νήσους. |
24
Οἱ πλέοντες τὴν θάλασσαν διηγοῦνται
τὸν κίνδυνον αὐτῆς, καὶ ἀκοαῖς
ὠτίων ἡμῶν θαυμάζομεν.
|
24
Οἱ ναυτιλλόμενοι, ποὺ διαπλέουν τὴν
θάλασσαν, διηγοῦνται τοὺς κινδύνους,
ποὺ συναντοῦν εἰς αὐτήν·
καὶ ἡμεῖς ἀκούοντες τὰς
διηγήσεις των θαυμάζομεν.
|
24
Αὐτοὶ ποὺ διαπλέουν τὴν θάλασσαν,
διηγοῦνται τοὺς κινδύνους της, καὶ ἠμεῖς
θαυμάζομεν καὶ ἐκπληττόμεθα ἀκούοντες μὲ
τὰ αὐτιά μας τὰς διηγήσεις των.
|
25
Καὶ ἐκεῖ τὰ παράδοξα καὶ
θαυμασία ἔργα, ποικιλία παντὸς ζῴου,
κτίσις κητῶν. |
25
Καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν θάλασσαν
ὑπάρχουν παράδοξα καὶ θαυμαστὰ
δημιουργήματα, ποικίλα ζῶα παντὸς
εἴδους, διάφοροι φυλαὶ ἀπὸ μεγάλα
κήτη. |
25
Καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν θάλασσαν ὑπάρχουν
τὰ καταπληκτικὰ καὶ προκαλοῦντα τὸν
θαυμασμὸν ἔργα, ποικιλία καὶ πᾶν εἶδος
ζώων καὶ ἡ δημιουργία τῶν μεγάλων κητῶν
καὶ τεραστίων ἰχθύων. |
26
Δι' αὐτὸν εὐοδοῖ ἄγγελος αὐτοῦ,
καὶ ἐν λόγῳ αὐτοῦ σύγκειται
πάντα. |
26
Πρὸς χάριν τοῦ Κυρίου ὁ ἀγγελικὸς
κόσμος φέρει εἰς αἴσιον πέρας
τὰ ἔργα του, καὶ διὰ τοῦ λόγου
του τὰ πάντα τακτοποιοῦνται.
|
26
Χάρις εἰς Αὐτόν (τὸν Κύριον) ἄγγελός
του κατευοδώνει αὐτά, καὶ διὰ τοῦ
λόγου τοῦ προστάγματός του ὅλα τακτοποιούνται
καὶ διατηροῦνται. |
27
Πολλὰ ἐροῦμεν καὶ οὐ μὴ
ἐφικώμεθα, καὶ συντέλεια λόγων·
τὸ πᾶν ἐστιν αὐτός.
|
27
Πολλὰ ἀκόμη ἠμποροῦμεν νὰ
εἴπωμεν, ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ
ἐξαντλήσωμεν τὸ θέμα. Μὲ μίαν
λέξιν: Τὸ πᾶν εἶναι Αὐτός.
|
27
Πολλὰ θὰ ἠδυνάμεθα νὰ εἴπωμεν
καὶ οὐδέποτε θὰ κατωρθώναμεν να φθάσωμεν
εἰς ἐπιτυχὲς τέλος· τὸ δὲ συμπέρασμα
καὶ ἡ περίληψις ὅλων, ὅσα θὰ
ἐλέγαμεν, εἶναι: Τὸ πᾶν εἶναι
Αὐτός, ὁ Θεὸς δηλαδή.
|
28
Δοξάζοντες ποῦ ἰσχύσομεν; Αὐτὸς
γὰρ ὁ μέγας παρὰ πάντα τὰ
ἔργα αὐτοῦ. |
28
Ποῦ θὰ εὕρωμεν, λοιπόν, ἡμεῖς
τὴν δύναμιν νὰ τὸν δοξάσωμεν
ἐπαξίως; Διότι αὐτὸς εἶναι
ὁ ἀπείρως μέγας, ὑπεράνω
ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα του.
|
28
Δοξάζοντες Αὐτόν, ποῦ θὰ εὕρωμεν τὴν
δύναμιν; Διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ μέγας,
ὁ ἀσυγκρίτως ὑπέρτερος ἀπὸ ὅλα
τὰ ἔργα του. |
29
Φοβερὸς Κύριος καὶ σφόδρα μέγας,
καὶ θαυμαστὴ ἡ δυναστεία αὐτοῦ.
|
29
Φοβερὸς εἶναι ὁ Κύριος καὶ ἀπείρως
μέγας καὶ θαυμαστὴ ἡ δύναμίς
του. |
29
Εἶναι φοβερὸς ὁ Κύριος καὶ καθ’ ὑπερβολὴν
μέγας, καὶ θαυμαστὴ ἡ δύναμις καὶ
ἐξουσία του. |
30
Δοξάζοντες Κύριον ὑψώσατε, καθόσον
ἂν δύνησθε, ὑπερέξει γὰρ καὶ
ἔτι· καὶ ὑψοῦντες αὐτὸν
πληθύνατε ἐν ἰσχύϊ μὴ κοπιᾶτε,
οὐ γὰρ μὴ ἐφίκησθε. |
30
Δοξολογήσατε καὶ ἀνυψώσατε τὸν
Κύριον ὅσον ἠμπορεῖτε, διότι
αὐτὸς θὰ εἶναι πάντοτε ἀνώτερος
ἀπὸ ὅλας τὰς δοξολογίας σας.
Δι' αὐτό, καὶ ὅταν τὸν δοξολογῆτε,
πολλαπλασιάσατε τὴν δύναμίν σας·
μὴ κουράζεσθε, διότι ποτὲ δὲν
θὰ φθάσετε εἰς τὴν πρέπουσαν
δι' ἐκεῖνον δοξολογίαν.
|
30
Δοξάζοντες καὶ ὑμνοῦντες τὸν Κύριον,
ὑψώσατέ Τον, ὅσον ἠμπορεῖτε περισσότερον·
θὰ ὑπερέχῃ πάντως ἀκόμη πιὸ
πολύ· καὶ ὑψώνοντες Αὐτόν, πολλαπλασιάσατε
τὰς δυνάμεις σας· μὴ κουράζεσθε ὅμως, ἐξακολουθεῖτε
ἀκούραστοι, διότι δὲν θὰ ἐπιτύχετε
ποτὲ τὸν βαθμὸν τῆς δοξολογίας ποὺ
Τοῦ πρέπει. |
31
Τίς ἑώρακεν αὐτὸν καὶ
ἐκδιηγήσεται; Καὶ τίς μεγαλυνεῖ
αὐτὸν καθώς ἐστι;
|
31
Ποιὸς τὸν εἶδε καὶ εἶναι ἐπομένως
εἰς θέσιν νὰ διηγηθῇ τὰ περὶ
αὐτοῦ; Καὶ ποιὸς ἠμπορεῖ
νὰ τὸν δοξολογήσῃ, ὅπως αὐτὸς
εἰς τὴν πραγματικότητα εἶναι;
|
31
Ποῖος εἶδεν Αὐτὸν καὶ θὰ
διηγηθῇ περιγράφων Ὁποῖος εἶναι; Καὶ
ποῖος θὰ Τὸν μεγαλύνῃ καὶ θὰ
δοξάσῃ τὸ μεγαλεῖον του, ὅπως ἀκριβῶς
εἶναι; |
32
Πολλὰ ἀπόκρυφά ἐστι μείζονα
τούτων, ὀλίγα γὰρ ἑωράκαμεν
τῶν ἔργων αὐτοῦ· |
32
Πολλὰ θαυμαστὰ δημιουργήματά του καὶ
ἔργα του, κρυμμένα καὶ ἄγνωστα, εἶναι
ὠραιότερα ἀπὸ ἐκεῖνα,
ποὺ ἡμεῖς γνωρίζομεν. Διότι
εἰς τὴν πραγματικότητα ὀλίγα
ἀπὸ τὰ ἔργα αὐτοῦ ἔχομεν
ἴδει.
|
32
Ὑπάρχουν πολλὰ ἀπόκρυφα, μεγαλύτερα καὶ
θαυμαστότερα ἀπὸ αὐτὰ τὰ φανερά·
διότι ὀλίγα ἔχομεν ἴδει ἀπὸ
τὰ ἔργα του. |
33
πάντα γὰρ ἐποίησεν ὁ Κύριος,
καὶ τοῖς εὐσεβέσιν ἔδωκε σοφίαν.
|
33
Διότι τὰ πάντα ἐδημιούργησεν
ὁ Κύριος καὶ αὐτὸς ἔδωσε
καὶ δίδει σοφίαν εἰς τοὺς εὐσεβεῖς,
νὰ τὰ ἐννοοῦν. |
33
Πράγματι καὶ ἀληθῶς ὁ Κύριος ἐποίησε
πάντα· καὶ εἰς τοὺς εὐσεβεῖς
ἔδωκε Σοφίαν νὰ κατανοοῦν τὰ μυστήριά
του. |